دشت دریوک و نمارستاق؛ سفر به قلب طبیعت مازندران

🚗 چگونه به دشت دریوک و نمارستاق برویم؟

در جاده هراز پس از عبور از پلور، گزنک، تونل وانا، سه راهی بایجان و خروجی ناندل، بعد از تونل شماره ی ۷ و قبل از دوراهی بلده، به تابلویی برمی خورید که فاصله تا آمل را ۵۵

کیلومتر نشان می دهد. این تابلو را که رد کنید، به سه راهی پنجاب می رسید که از سمت چپ جدا می شود و از میان دره ای سرسبز و دیدنی در جهت غرب ادامه دارد. فاصله ی این سه راهی تا تهران ۱۰۷ کیلومتر است. تابلوی کوچک و سبزرنگ نمارستاق، تابلوی امام زاده عبدالمناف و میدان کوچک و جاده ای که در ابتدا مانند یک بلوار است، نشانه ی خوبی برای تشخیص این دوراهی می باشد.

وارد این دوراهی که شدید، ابتدای مسیر، روستای پنجاب را در مجاورت جاده مشاهده می کنید. راه را همان گونه که در شرح سفر توضیح داده شده است، ادامه دهید تا بعد از ۲۳ کیلومتر به نمار برسید. کل این منطقه و روستاهای اطراف آن را نمارستاق می گویند.

فاصله دشت دریوک و نمارستاق تا آمل و تا تهران چقدر است ؟

• فاصله دشت دریوک و نمارستاق تا آمل 71 کیلومتر

• فاصله دشت دریوک و نمارستاق تا تهران 130 کیلومتر

• سطح برنامه: گل گشت، کوه پیمایی سبک، کوه پیمایی سنگین، دوچرخه سواری

🥾 شرح سفر به  دشت دریوک و نمارستاق

اولین روستای این منطقه روستای پنجاب است. وارد جادهی نمار که می شوید، این روستا را در سمت راست خود مشاهده می کنید. اما راه دسترسی به این روستا با بقیه روستاهای نمارستاق متفاوت است. برای رفتن به روستای پنجاب نباید وارد جاده فرعی نمار شوید. حدود دویست متر بعد از دوراهی پنجاب سمت راست خود چند مغازه و رستوران می بینید. از کنار مکانیکی پنجاب مسیری آسفالت جدا می شود که ابتدای جاده ی روستای مریجان است.

وقتی از کنار مکانیکی وارد این جاده شدید، قبل از اینکه از روی پل رودخانه هر از عبور کنید و وارد مسیر مریجان شوید، باید مقداری به عقب، یعنی جهت جنوب برگردید تا از طریق پل زیر گذر در آن سوی جاده ی هراز و ابتدای مسیر روستای پنجاب قرار بگیرید. عبور از این پل زیرگذر برای کسانی که از سمت آمل هم می آیند، اجتناب ناپذیر است. بعد از یک کیلومتر راندن در این مسیر، به روستای پنجاب می رسید.

به روستای پنجاب که رسیدید، می توانید ضمن بازدید از امام زاده شجاع الدین و حمام امیر مکرّم آب آشامیدنی خود را از مسجد روستا تهیه نمایید و راه را به سمت انتهای روستا ادامه دهید. در سمت راست خود و جهت شمال، دره ای می بینید که راه پاکوبی درون آن دیده می شود.

راه درون دره را که با شیب همراه است، ادامه دهید، تا بعد از حدود چهار کیلومتر به محل پیوستن دو دره ی دیگر برسید. دره ی سمت راست شما در جهت شمال غربی ادامه دارد که با راه مال رویی با شیب زیاد بعد از کمتر از دو کیلومتر، به یک گوسفند سرای مخروبه در منطقه ی آخری می رسد. از کنار این گوسفند سرا درختان جنگلی را در جهت غرب گوسفند سرا با فاصله ی نزدیک مشاهده می کنید. از این قسمت راه مناسبی برای رفتن به ارتفاعات بالاتر وجود ندارد.

تنها می توانید از طریق راه مال روی شرق گوسفند سرای مخروبه، خود را به ارتفاعات شمالی پنجاب و منطقه جنگلی برسانید که به جاده ی هراز منتهی می شود. اما دره ی سمت چپ در جهت غرب ادامه پیدا می کند. این دره را که انتخاب کنید، بعد از مدت کمی در جهت جنوب، منطقه ی جنگلی وسیعی را در یک شیب تند مشاهده می کنید.

دره را هم چنان به جهت غرب ادامه دهید تا به تدریج پوشش جنگلی سمت چپ کاهش یابد و با زیاد شدن به مرتع تبدیل شود. ادامه ی راه بعد از پایان جنگل، شما را به مرتعی با چند آغُل گوسفند می رساند. از روستای پنجاب تا این مرتع حدود هشت کیلومتر راه آمده اید. ارتفاع این دشت تقریبا ۲۷۰۰ متر است.

اطراف این دشت کاسه ای شکل، ارتفاعاتی دیده می شود که هر کدام در فاصله ی پیمایشی زیر هزار متر از کف کاسه قرار دارند. اگر ارتفاعات شمالی را انتخاب کنید، وقتی به بالای یال برسید روبه روی شما، ارتفاعات تیرستاق و رزن و جاده ی بلده را می بینید. در جهت جنوب از بالای یال، ارتفاعات لِهِر، عبدالمناف و منطقه ی نمارستان نمایان است. چنانچه به طرف غرب ادامه مسیر دهید، بر روی خط الراسی می رسید که به قله ی شیخ کوه منتهی می شود.

در این خط الراس، سمت راست شما دره ی بلده و روستاهای آن و سمت چپ شما و جهت جنوب، ارتفاعات نمارستاق و مخصوصاً دماوند ستُرگ دیدگان تان را نوازش می دهد این دره معمولاً خشک، بی آب یا کم آب است ولی با این توصیف انتهای آن پوشش جنگلی مناسبی دارد.

راه دیگر دسترسی به ارتفاعات دایلی از داخل جاده هراز است. از سه راهی پنجاب به سوی آمل، بین تونل دوم و سوم که پیش روی شماست، در حقیقت بین تونل شماره ی ۵ جاده (شکارو) و تونل شماره ۴ (آبچک) در شانه ی خاکی جاده توقف کنید و با عبور از عرض جاده، وارد درهای شوید که در جهت غرب قرار دارد. این دره از همان ابتدا با شیب تندی شروع می شود این راه بعد از سه کیلومتر به منطقه ی جنگلی میرسد و با ادامه ی مسیر بر روی ارتفاعات شمالی روستای پنجاب و دره ی دایلی قرار   می گیرید.

از این ارتفاعات به درون دره، راه مال رو با شیب تندی وجود دارد که یافتن این راه پاکوب در ابتدا کمی مشکل است و به آشنایی قبلی نیاز دارد. در کل این راه دوم به کسانی که آمادگی بدنی لازم و مهارت های مورد نیاز را ندارند توصیه نمی شود.

زمانی که وارد جاده فرعی آسفالت شدید، 6/5 کیلومتر که از ابتدای مسیر فرعی برانید، سمت چپ خود به یک دوراهی بر می خورید که به سمت روستای «لِهِر» می رود. البته برای رفتن به این روستا و لذت بردن از فضای ییلاقی آن، باید از باز بودن این مسیر خاکی ده کیلومتری، با توجه به فصلی که قصد سفر دارید، مطمئن شوید. این ییلاق که در ارتفاع ۲۳۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد، بسیار زیبا و دیدنی است و در اطراف آن مسیرهایی برای پیاده روی وجود دارد.

دره ی جنوبی روستا که امتداد شرقی – غربی دارد، مسیر کوه پیمایی غرب روستا که بر روی یک یال ادامه پیدا می کند و تا قله ی زردآویج ادامه دار.

مسیر خاکی غرب روستا که به طول هفت کیلومتر تا امام زاده عبدالمناف ادامه دارد و پیاده روی به سمت روستای کیان از جمله ی این مسیرها هستند (در مورد پیاده روی روستای کیان به کهِرود ، در معرفی روستای کیان توضیح داده شده است.) علاوه بر مسجدی کوچک، امام زاده ای کوچک به نام عباس علی در این روستا قرار دارد که به نوادگان امام هفتم شیعیان منتسب است. این روستا در زمستان خالی از سکنه است  به کیلومتر ده فرعی که می رسید، تابلوی کوچکی بر سر دوراهی دیده می شود که جهت چپ را نشان می دهد و شما را به سمت روستای عبدالمناف راهنمایی می کند.

از این قسمت تا امامزاده حدود ۷ کیلومتر فاصله دارند و مسیر هم به صورت خاکی، سربالایی و باریک است هنگامی که به دامنه کوه و روستا برسید دلتان می خواهد مدتی کنار امام زاده عبدالمناف و عبدالمطلب در فضای جنگلی غیر انبوه در آرامش به سر ببرید.

دوراهی عبدالمناف را که به سمت راست بروید، روستای «سوا» روبه روی شما پدیدار می گردد که مسیر جاده بدون اینکه وارد روستا شود، از کنار آن عبور می کند. اطراف زمین های مزروعی این روستا که پاقلعه نام دارد، بقایای قلعه ای عظیم از سنگ و ساروج بر بالای کوهی سنگی و صعب العبور به چشم می خورد که شامل ارگ، برج، آب انبار و بناهای دیگری بوده است.

روستاهای دیگری که در این مسیر قرار دارند مانند امره، اتاق سَرِه، شیخ محله، پلیره، کفا، دیوران، سلور، دوزور، فیس، کرد چالک، دره کنار، نسل و کِلِری هر کدام می توانند مقصدی برای علاقه مندان به طبیعت باشند. روستای شیخ محله ابتدای مسیر شیخ کوه است. کل مسیر تا روستای نمار آسفالت است، ولی برای عبور اتوبوس مناسب نیست. اگر زمانی به این منطقه آمدید، بازدید از مسجد منسوب به دوران صفویه ی نمار خالی از لطف نیست.  در انتهای روستای نمار، رودخانه به دو شاخه ی غربی و جنوب غربی تقسیم می شود. مسیر ما شاخه ی جنوب غربی است که رودخانه دریوک نام دارد.

(البته رودخانه ی غربی، فصلی و کم آب است که از سمت روستای دیوران که آخرین روستای این منطقه است، جاری است از نمار تا دیوران حدود دو کیلومتر راه خاکی وجود دارد. می توانید با عبور از امتداد آن و ارتفاعات انتهای دره، خود را به روستای نُج برسانید. این مسیر حدود پانزده کیلومتر مسافت دارد. البته اگر از بی راهه بروید، باید مسیر بیشتری را طی کنید. از این رو اگر گزارش و نقشه یا راهنمای محلی همراه ندارید و نمی خواهید به دردسر بیفتید، این برنامه را به وقت خودش واگذار کنید.)

از ابتدای روستا، مسیر خاکی می شود. این مسیر خاکی ماشین روی نسبتاً مناسب، بعد از کارخانه ی آب معدنی «سولا»ر از کنار دکل مخابرات روستا به جهت جنوب و سمت چپ جدا می شود و بعد از عبور از رودخانه کم عمق در موازات رودخانه ی اصلی به سمت جنوب یعنی جایی که اهالی به آن پارکینگ می گویند، ادامه دارد. پارکینگ حصار و نگهبانی ندارد و فقط یک محوطه است که با تمام شدن جاده، وارد آن می شوید. جای توقف و دور زدن هم وجود دارد. البته می توانید خودرو را داخل روستا کنار دکل مخابرات پارک کنید و مابقی راه را که حدود نیم ساعت به طول می انجامد، پیاده طی کنید.

پس از توقف خودرو در پارکینگ، با عبور از روی پل رودخانه، بعد از حدود چهل دقیقه به جایی می رسید مسیر رودخانه به چند شاخه تقسیم میشود و در حقیقت محل پیوستن دو رود کوچکتر به هم دیگر است.

این فضای بسیار وسیع، مسطح و سرسبز که چند کلبه نیز در آن مشاهده می شود، دشت در یوک یا نمارستاق نام دارد در این دشت مخصوصاً در ماه اردیبهشت، می توان بهشت را دید که در آن جا اردو زده است. از دشت دریوک چند برنامه گل گشت، کوه پیمایی، کوه نوردی و ترکیبی می توان اجرا کرد. اولین شاخه فرعی رودخانه ی سمت چپ که به جهت شرق می رود، بعد از طی پانزده کیلومتر، به روستای ناندل می رسد.

نیم ساعت ابتدای این مسیر که در داخل دشت دریوک واقع است، در مسیر رودخانه و گذر از نزدیک کلبه، که در انتها به آبشار زیبای کوهره می رسد (برخی اسم این آبشار را نمارستان یا دریوک نیز   می نهند)، مسیری بسیار ساده و زیباست که بازدید از آن به علاقه مندان توصیه می شود. آبشار کوهره (کوه اره) یک آبشار چندبخشی است که بر روی تکه سنگ های تخت و بزرگ جاری است.

راه روستای ناندل از بالای آبشار شروع می شود. برای رسیدن به دره ی بالای آبشار، یا مسیر دشوار کنار آبشار را انتخاب کنید که هم شیب تندی دارد و هم در برخی مکان ها ناگزیر هستید تا دست به سنگ شوید و یا اینکه راه دوم یعنی راه طولانی تر و آسان تر را انتخاب نمایید. راه دوم به این صورت است که از پایین آبشار سمت چپ رودخانه وارد راه پاکوب کاملاً مشخصی شوید که به جهت شرق و شیب به سوی بالا ادامه دارد. این راه بعد از مدتی به جهت جنوب تغییر جهت می دهد تا به دره ی بالای آبشار برسد.

مقدار آب حوضه آبریز ارتفاعات هر دو سوی این دره به سوی آبشار کوهره سرازیر می شود. راه شما در کنار رودخانه و خلاف جهت حرکت آب ادامه پیدا می کند تا به جایی برسید که رودخانه به چند شاخه تقسیم می شود و در سمت چپ شما چند گوسفند سرا وجود دارد. پاکوب این مسیر ممکن است در برخی جاها قطع شود.

نهری را که از کنار گوسفند سرا رد می شود انتخاب کرده و با ادامه ی آن خود را به گردنه ی ناندل برسانید. از اینجا می توانید قلب فسرده ی زمین، دماوند عزیز را تمام قد بنگرید. وارد دره که شدید به سمت چپ تغییر مسیر تغییر مسیر دهید تا به روستای ناندل برسید.

یکی دیگر از برنامه های ترکیبی که می توان در این منطقه اجرا کرد پیاده روی از نمار به یالرود است. برای این کار باید مسیر کنار رودخانه سمت راست دشت دریوک را به جهت غرب ادامه دهید. مسیر کم کم شیب می گیرد و اگر راهنمای محلی همراه شما باشد، یا گزارش کامل یا جی پی اس داشته باشید، با یک برنامه ی دوروزه می توانید خود را به منطقه ی خطر و روستای یالرود در نزدیکی بلده برسانید. یکی از مسیرهای صعود به قله ی ناظر بزرگ یا شکر لَقاس، همین مسیر است.

در انتهای دشت دریک در سمت راست خود در جهت غرب، دره ای را مشاده می کنید که رودخانه ای از درون آن جاری است. مسیر را از طریق راه پاکوب کنار رودخانه و از سمت چپ آن شروع کنید و بعد از طی حدود ۵/۳ کیلومتر تا ادامه دهید. از اینجا به بعد راه صعود به قله ی ناظر (نوذر) از سمت چپ شما جدا می شود و در مسیری پاکوب به سمت بالا شیب می گیرد.

انتهای مسیر پاکوب، کمرنگ و گاهی ناپدید می گردد به همین دلیل به دقت بیشتری موازات رودخانه ادامه پیدا می کند. نیاز خواهید داشت مسیر دریوک به یالرود و چلرود  در مسیر شما هم چنان در جهت غرب ادامه دارد تا بعد از حدود 3/5 کیلومتر به محل پیوستن دو دره ی کوچک به یکدیگر می رسید. تا اینجای مسیر، شما در سمت راست خود دره ای نمی بینید.

دره ی سمت چپ شما به سمت ارتفاعات قله ناظر میرود و مسیر سمت راست با کمی شیب بر روی گردنه ای با ارتفاع تقریبی ۳۴۶۰ متر قرار می گیرد. از انتهای دشت دریوک تا اینجا حدود نه کیلومتر راه آمده اید. با عبور از گردنه، وارد دره ی وسیع دیگری میشوید که پایان این دره به روستای چلرود می رسد. کف دره را در کنار نهرهای جاری ادامه دهید تا بعد از حدود ۵/۵ کیلومتر از سر گردنه در منطقه ای به نام ورزن، به دو برکه ی کوچک کنار هم برسید.

از اینجا به بعد باید مسیر خود را مشخص کنید. اگر تصمیم رفتن به روستای چلرود را دارید، همین دره را به موازات آب های جاری دره و در جهت حرکت آب، ادامه دهید تا بعد از هشت کیلومتر دیگر به روستای چلرود برسید. فاصله ی سه کیلومتری از روستای چل رود تا جاده اصلی بلده را، هم می توانید با وسیله ی نقلیه بروید و هم می توانید به صورت پیاده طی کنید. اگر مقصد شما روستای یالرود است، مسیرتان از محل برکه های دره ی چلرود که برخی آن را دریاچه ی ورزن می نامند، جدا می شود.

جنوب برکه ها را که نگاه کنید ارتفاعی را می بینید که راهی پاکوب از کنار برکه شروع می شود و در امتداد غربی آن ادامه دارد. این راه پاکوب شما را روی یال میرساند و با ادامه ی آن بعد از چهار کیلومتر به روستای خطر واقع در درهی بعدی منتهی می شود. از روستای حَطَر تا یالرود کم تر از چهار کیلومتر فاصله دارید.

اکنون که در دشت دریوک قرار دارید، گزینه های متعددی برای اقامت پیش روی شماست که با توجه به زمان و امکانات می توانید بهترین گزینه را انتخاب نمایید .اگر قصد ادامه دادن مسیر رودخانه دریوک را دارید، بعد از عبور از رودخانه ی اصلی که از سمت جنوب به دشت وارد می شود، سمت راست در موازات رودخانه راه پاکوبی شما را برای رسیدن به مناطق زیبایی راهنمایی می کند.

این راه پاکوب در جایی به رودخانه نزدیک می شود و در جایی از آن فاصله می گیرد. مقداری از مسیر را که طی کنید، به یک گُرده ی سنگی خواهید رسید که آن را دور می زنید و پشت آن در منطقه ای به نام اِشلک به چشمه ی کوچک آب معدنی با دمایی گرم تر از آب های منطقه بر می خورید اگر چه بوی مناسبی از اطراف این چشمه ها استشمام نمی کنید، ولی خواص معدنی آن را از دست ندهید. آب این چشمه به هیچ عنوان آشامیدنی نیست.

راه پاکوب را ادامه دهید تا جایی که چندین چشمه ی زیبا از کنار هم از دل کوه بیرون می آیند و منظره بدیعی را به وجود می آورند.  اینجا را چشمه ی آسّونه کِر یا چهل چشمه می گویند که راه پاکوب از میان این چشمه ی آبشار مانند می گذرد. تردید نکنید که زیبایی این چشمه، شما را برای لحظاتی میخ کوب خواهد کرد. اطراف چشمه، مکان مناسبی برای اقامت وجود دارد.

یک چشمه ی آب آشامیدنی بسیار گوارا در محفظه ای سیمانی هم اطراف آن قرار دارد که از طریق لوله ای به بیرون متصل است. اگر حوصله داشته باشید که از رودخانه عبور کنید و روبه روی چشمه کمی ارتفاع بگیرید، می توانید عکس های فوق العاده ای از آبشار در صفحه ی خاطرات خود ثبت نمایید. اگر برنامه شما یک روزه است و وقت و توان کافی برای ادامه ی مسیر ندارید، بالاتر نروید و همین جا از طبیعت لذت ببرید.

ادامه ی مسیر نیز ابتدا به «دشت لِهِرا»، سپس به چشمه ی لِهِرا و یک گوسفند سرا می رسد. دشت لِهِرا به زیبایی دشت دریوک ولی کوچک تر از آن است و برای کسانی که قصد صعود به قله ی کَهون را دارند، بهترین مکان برای شب مانی است.

از آن جایی که گوسفند سرا، بالای چشمه ی لِهِرا قرار دارد، توصیه می شود آب آشامیدنی را از قبل از محفظه ی سیمانی کنار چشمه ی آسّونه کِر بردارید و از آب   چشمه ی لِهِرا برای جوشاندن استفاده کنید. در تمامی مسیرهای ذکر شده در کنار جویبارها و در ارتفاعات با کمی دقت می توانید انواع گیاهان دارویی مانند تره ی کوهی، پیاز کوهی، پونه، ریواس و قارچ را بیابید و اگر از قبل اطلاعاتی در مورد خاصیت درمانی این گیاهان داشته باشید، آن ها را برای استفاده بچینید.

یکی دیگر از قله های قابل صعود از دشت دریوک قله ی تاج کوه می باشد. برای صعود به این قله ابتدا باید به دشت کشونه برسید. از مختصات شماره ی ۹، یعنی انتهای دشت دریوک که به طرف چشمه آب معدنی حرکت می کنید، قبل از اینکه ارتفاع بگیرید از رودخانه رد شده و خود را به سمت چپ رودخانه برسانید.

آبریز کوچکی در سمت چپ شما دیده می شود که به رودخانه دریوک می پیوندد. این دره ی کوچک را که ادامه دهید، به دشت کوچکی به نام کشونه می رسید. از دشت کشونه سوار بر یال تاج کوه شده و مسیر را تا قله ادامه می دهید. موقعیت و شکل تاج گونه ی این قله که بیانگر وجه تسمیه ی مناسب آن است، از انتهای دشت دریوک کاملاً مشخص است.

🏕️ در سفر به  دشت دریوک و نمارستاق کجا بمانیم؟

1. همان طور که در متن توضیح داده شد وارد دشت که شدید، بسته به زمان و نوع برنامه ای که دارید می توانید در بخش های مختلفی اطراق کنید و چادر بزنید. مناسب ترین مکان هایی که ما برای اقامت پیشنهاد می کنیم عبارتند از:
2. بلافاصله بعد از ورود به دشت، کنار کلبه ی سمت چپ خود بعد از عبور از رودخانه  منتهی الیه جنوبی دشت یا به عبارتی ابتدای مسیر پاکوبی که از دشت دریوک به سمت چشمه چهل چشمه می رود
3. کنار چشمه ی آب معدنی
4. کنار چشمه کاسونه یا چهل چشمه
5. تمامی دشت لهرا و مختصات پیشنهادی
6. گوسفند سرای ابتدای شیب قله ی کَهون
7. در روستای لِهِر میتوانید در قسمت ایوان امام زاده چادر بزنید و با هماهنگی قبلی در داخل امام زاده که فضای بسیار کوچکی دارد یا مسجد روستا اقامت کنید.

 امام زاده عبدالمناف نیز چندین اتاق برای اقامت دارد. می توانید از قبل با متولی امام زاده، آقای درویشی هماهنگ نمایید. – ۴۴۱۲۸۷۵-۰۹۱۱

📋 نکات کلیدی سفر  به  دشت دریوک و نمارستاق

• اگر جاده هراز را حدود سیصد متر در خروجی پنجاب ادامه دهید، سمت راست جاده سرویس بهداشتی عمومی و نمازخانه وجود دارد. برای آنکه نخواهید در روستای نمار دنبال سرویس بهداشتی بگردید و وقت خود را ذخیره کنید، استفاده از این سرویس ها را به شما توصیه می کنیم.
• برای این برنامه قطعاً مجبورید چند بار از رودخانه عبور کنید به همین خاطر اولاً به همراه داشتن صندل آب نوردی توصیه می شود. دوم اینکه حتماً از گدار یعنی جایی عبور کنید که عمق و سرعت آب کمتر و عرض رودخانه بیشتر باشد. خلاصه آنکه بیگدار به آب نزنید و مراقب کودکان و سالمندان باشید.
• توصیه می شود در طبیعت آتش روشن نکنید. با به همراه داشتن اجاق خوراک پزی کم حجم و سبک راحت می توانید آشپزی کنید. ولی اگر مجبور به روشن کردن آتش شدید، حتماً جایی این کار را انجام دهید که از قبل آثار آتش به جا مانده است. به هیچ عنوان روی چمن این کار را نکنید، زیرا پوشش گیاهی آن قسمت تا سال ها از بین می رود و بعد از مدتی خال های متعدد خاکستری چهره ی این دشت زیبا را مکدر می کند.
•  این دشت مسیر مناسبی برای برنامه های دوچرخه سواری است. با این توضیح که دوچرخه ی خود را با خودرو تا روستای نمار بیاورید و از نمار تا دشت دریوک و بعد از اتمام برنامه از دشت تا دوراهی جاده هراز که به طور کامل سراشیبی است، رکاب بزنید.
•  در این دشت احساس می کنید آسمان به شما نزدیک تر شده است. سعی کنید با در اختیار داشتن وسایل شب مانی، شبی را به تماشای آسمان پرستاره بنشینید. در این آسمان میتوانید بسیاری از صورت های فلکی را بدون آلودگی نوری ببینید. در گرم ترین ماه های سال هم لباس گرم همراه داشته باشید تا هنگام رصد ستارگان سردتان نشود.
•  به علت بارش های پراکنده در منطقه، حتماً برای زیر چادر خود زیرانداز عایق به همراه داشته باشید و ترجیحاً از چادر دو پوش استفاده نمایید. لباس گورتکس، پلار، کلاه و دستکش فراموش نشود.
•  آب رودخانه برای آشامیدن مناسب نیست. آب را از چشمه ها تهیه کنید و یا قبل از مصرف خوب بجوشانید.
• در ماه های اردیبهشت و خرداد، در کنار رودخانه و ارتفاعات اطراف، قارچ و گیاهان دارویی فراوانی یافت می شود که در این خصوص می توانید از افراد بومی منطقه کمک بگیرید.
•  در ورودی سه راهی پنجاب، برای کنترل رفت و آمد، کانکسی قرار دارد که به ویژه در ماه های سرد سال این نظارت انجام می گیرد. توصیه می شود برای ورود به منطقه از قبل با هیأت کوه نوردی آمل هماهنگ نمایید تا دچار مشکل نشوید.

📋 از   دشت دریوک و نمارستاق  بیشتر بدانیم:

رودخانه های جاری در این دشت نیز همانند بسیاری از رودخانه های البرز مرکزی، زیستگاه ماهی قزل آلای خال قرمز است. البته تعداد آن ها به اندازه ای نیست که به راحتی بتوانید آن ها را مشاهده کنید.

🧭 وجه تسمیه    دشت دریوک و نمارستاق

به گفته قدیمیهای منطقه، دریوک به معنای «دریای کوچک» است و گویا سال ها قبل سد یا دریاچه ای در این دشت وجود داشته است. شواهد و قرائن اطراف مانند باقیمانده ی گندم و جو در ارتفاعات اطراف دشت، مشخص بودن خط آب در دامنه کوه، شکل نسبتاً کاسه ای دشت و هم چنین نقل قول قدیمی های محل مبنی بر شکسته شدن این سد و جاری شدن سیل و به بار آوردن خسارات زیاد در نواحی اطراف آن تا آمل، این ادعا را تایید می کنند.

می توانید تا کنار آبشار کوهره به صورت پیاده و یا با دوچرخه بیایید. آبشار شیب تندی دارد و رطوبت باعث سُر شدن سطح سنگ های بستر آبشار شده است. بنابراین هنگام نزدیک شدن به آن احتیاط نمایید به خاطر ترکیب آب با خاک و شن، آب هیچ آبشاری برای آشامیدن مناسب نیست. از چشمه های فصلی اطراف می توانید برای نوشیدن استفاده کنید.