ادوارد استک

در سال ۱۸۸۱ میلادی برابر با ۱۲۶۰ خورشیدی، شخصی به نام ادوارد استک به قله ی دماوند صعود کرد. “لرد کرزن” در کتاب خود به آن چنین اشاره کرده است.

ذیلاً شرح استک در سال ۱۸۸۱ راجع به این کوه درج میشود، دهانه در حدود ۲۰۰ یارد قطر دارد و محیط آن حلقه ای از صخره ی زرد که گوگرد تقریباً خالص است، بوی زیان آوری از آن متصاعد می باشد و سوراخ دهانه کاملاً پر از برف است، و در دو سمت راست و چپ جبالی به ارتفاع ۱۰۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ پا هست، که ما همه ی آنها را وقتی که تازه ورقه ی نازک برف بر آنها باریده بود مشاهده کردیم، اما چه منظره ی عاری از حیاتی، چون غیر از تهران همه جا بیابان و زمینهای خشک و خالی است .

(کتاب ایران و قضیه ی ایران جرج.ن.کرزن جلو اول، ترجمه وحید مازندرانی،مرکز انتشارات علمی و فرهنگی سال 1362 ص 455)